SOBAT ABDI MULANG DEUI
Imron sarta Tio mangrupa sahabat
alus. Maranehanana geus someah saprak leutik, tapi suata poe sabot kaluwarga
Tio murag miskin, Imron oge teu hayang deui someah jeung Tio. Hiji beurang
sabot Tio, Imron, Ima, Mira sarta Rita keur aya di kelas pikeun bersih – bersih
samemeh balik sakola, Tio kalayan beurat hate ngomong ka Imron pikeun
mantuanana. Alatan ceuk manehna Imron lah anu bisa nulunganana sarta Imron
mangrupa sahabatnya, kalahka anu lumangsung nyaeta Imron balik ngece Tio.
Tio
|
:
|
“Imron,
bisakah maneh nulungan kuring saeutik wae?”
|
Imron
|
:
|
“Naon?
Nulungan anjeun? Maneh pikir kau eta saha anu kudu kuring tulung?”
|
Tio
|
:
|
“Kunaon
maneh teh Imron? Lain urang teh sahabat? Naha maneh teh geus poho?”
|
Imron
|
:
|
“Sahabat?
Hampura enya kuring henteu boga sahabat kawas nu miskin. Kuring ngan daek
someah jeung jalma anu beunghar!”
|
Ima
|
:
|
“Naha
jeung maraneh duaan? Jigana keur boga masalah kitu.”
|
Tio
|
:
|
“Euweuh
nanaon. Urang duaan alus – alus wae. Enya pan Imron?”
|
Imron
|
:
|
“Alus
– alus wae? Kieu enya Ima, tadi si miskin ieu menta bantuan ka kuring. Tapi
hanjakalna kuring teu hayang mantuan jalma kawas manehna ngaku – ngaku
sahabat kuring deui? Embung kuring mah!” ( Tio oge indit alatan ngadenge
omongan Imron kawas eta )
|
Ima
|
:
|
“Ulah
kitu Imron, lainna maneh jeung Tio someah ti leuleutik? Mangsa karna ayeuna
Tio sarta kulawargana murag miskin, maneh henteu daek deui someah kalayanana.
Lainna waktos kawas ieu maneh bisa tunjukan ka manehna, lamun maneh memang
sahabatnya. Lain kalahka ninggalkeun!”
|
Mira
|
:
|
“Bener
eta kecap Ima, sakuduna maneh ayeuna menyuport Tio, lain ngece! Kasian pan
manehna.”
|
Rita
|
:
|
“Bener
eta! Sahabat kawas naon maneh ieu?”
|
Imron
|
:
|
“Maraneh
pikir saha maraneh anu wani nasehati kuring? Sok alus! Terserah kuring atuh
daek migawe naon! Urus wae diri maraneh!”
|
Mira
|
:
|
“Urang
lainna boga maksud nasehati maneh atawa sok alus, tapi urang henteu daek
ngababaturan maneh sarta Tio lekasan kawas ieu.”
|
Imron
|
:
|
“Halah
eta lain urusan kuring sarta oge maraneh!” ( Imron oge langsung pulang )
|
Rita
|
:
|
“Setan
naon anu merasuki anak eta? Bisa – bisanya manehna migawe kitu ka Tio. Lainna
salila ieu manehna anu sok wae membela Tio sabot aya masalah?”
|
Ima
|
:
|
“Enya
eta ngan manehna anu weruh, tapi hiji hal anu pamustunganana urang weruh,
Imron ngan daek ngabatur jeung jalma anu beunghar."
|
Mira
|
:
|
“Pantes
wae.”
|
Rita
|
:
|
“Pantes
naonna?”
|
Mira
|
:
|
“Enggeuslah
ulah dibahas deui, mending urang balik wae.”
|
Ima
|
:
|
“Bener
eta.”
|
Isuk
poena maranehanana asup deui ka sakola kawas dawam, tapi henteu jeung Tio. Hal
ieu oge lamangsung salila 2 minggu berturut – turut. Dina pamustunganana sabot
maranehanana opatan keur dina lalampahan ka sakola, kalayan henteu ngahaja
maranehanana papanggih jeung Tio di sisi jalan anu keur neangan barang urut.
Ima
|
:
|
“Hey
lainna, eta Tio?”
|
Mira
|
:
|
“Manehna
bener eta Tio, keur naon manehna? Lainna asup sakola kalahka kaliuran!”
|
Ima
|
:
|
“Manehna
bener ( Ima oge langsung metot Imron anu jalan di tukangeunana sarta keur
uplek jeung telepon genggam) Liat eta? Naon anu sahabatmu pigawe?”
|
Imron
|
:
|
“Ha...ha...pasti
keur mulungan runtah, ngaranna oge jalma miskin.”
|
Rita
|
:
|
“Kunaon
kitu, hayu urang sampeurkeun wae Tio.”
|
Ima
|
:
|
“Tio,
naon anu keur dipigawe? Naha henteu asup ka sakola?”
|
Tio
|
:
|
(Jeung
reuwas) “Kuring? Enya kawas anu maraneh nyaho.”
|
Imron
|
:
|
“Kuring
ngomong oge naon, pasti manehna keur mulungan runtah, kawas henteu nyaho wae
pagawean jalma miskin!”
|
Mira
|
:
|
“Enggeuslah
Imron, kitu – kitu Tio oge babaturan maneh.”
|
Ima
|
:
|
“Kunaon
kitu! Naha henteu asup sakola deui Tio?”
|
Tio
|
:
|
“Kieu,
kolot urang henteu boga duit pikeun ngabiayaan kuring jeung adik kuring
pikeun sakola. Sedengkeun adik kuring masih daek sakola, jadi kuring ngelehan
wae pikeun adik kuring. Kajeun adik kuring anu sakola sarta kuring pikeun
sakola mantuan kolot pikeun menyambung hirup.”
|
Rita
|
:
|
“Mulia
bener hate maneh Tio.”
|
Imron
|
:
|
“Ha...ha...mulia
naonna? Manehna ngan daek teang beungeut? Maraneh ieu gampang pisan
dibobodo!”
|
Tio
|
:
|
“Tega
pisan maneh ngomong kitu! Kuring ayeuna geus miskin, tapi kuring masih boga
rarasaan. Lamun maneh henteu daek someah deui kalayan enya geus eta henteu
jadi masalah, tapi ulah hina kuring kalayan kata – kata eta! Hiji deui,
kuring henteu kungsi hanjakal kungsi kenalan jeung maneh, tapi eta mangrupa
pembelajaran pikeun kuring. Hatur nuhun Imron.” ( Tio oge lumpat sagancang
meureun ninggalkeun maranehanana opatan jeung rarasaan anu galo aduk )
|
Ima
|
:
|
“Geus
puas Imron nyakitin Tio? Inget Imron, hiji poe engke maneh oge baris ngarasa
naon anu Tio rasakeun ayeuna!”
|
Rita
& Mira
|
:
|
“Bener
eta!”
|
Imron
|
:
|
“Ha..ha...eta
mustahil! Kaluwarga kuring mustahil murag miskin kawas manehna! Toh kaluwarga
kuring ngabogaan loba usaha anu ngahasilkeun loba duit, sarta moal beak pikeun
lima (5) generasi ha...ha... ( bari seuri Imron oge jalan ninggalkeun
maranehanana tiluan )
|
Rita
|
:
|
“Songong
sakali eta anak! Muga hirupna alus – alus wae.”
|
Ima
|
:
|
“Enya
muga wae.”
|
Mira
|
:
|
“Enya
bener eta, sarta muga hiji poe engke urang bisa papaggih deui jeung Tio.”
|
Maranehanana
tiluan akhirnya nuluykeun perjalanan ka sakola. Poe eta mangrupa poe pamungkas
maranehanana papanggih Tio. Sarta sabot kabehanana geus lumangsung, Imron oge narasakeun
naon anu tiheula Tio rasakeun, kulawarga Imron bangkrut alatan kapacikeun ku
batur. Imron miboga rencana hayang nepungan Tio pikeun menta hampura. Tuluy
dipoe eta oge langsung neangan Tio, ujug – ujug dina waktu neangan Tio dijalan
manehna papanggih jeung Rita, Mira sarta Ima.
Rita
|
:
|
“Imron
bade kamana?”
|
Imron
|
:
|
“Kuring
keur neangan Tio.”
|
Mira
|
:
|
“Keur
naon maneh neangan Tio?”
|
Ima
|
:
|
“Lainna
maneh geus henteu hayang mikawanoh Tio?”
|
Imron
|
:
|
“Kuring
hayang menta hampura ka Tio luhur gawena kuring dina waktu kuring beunghar
keneh.”
|
Rita
|
:
|
“Enya
geus, kumaha lamun urang neanagan babarengan?”
|
Mira
|
:
|
“Iya
bener tuh, pan leuwih gampang.”
|
Ima
|
:
|
“Yaudah
yu hayu urang mimitan neangan Tio.”
|
Imron
|
:
|
“Hatur
nuhun enya maraneh tiluan emang sahabat anu alus.”
|
Maraneh opatan babarengan neangan
Tio, maranehanana geus neanagan Tio, kamana – mana tapi tetep wae henteu
papanggih. Sabot maranehanana opatan geus mimitan cape ujug – ujug panon Rita
tertuju dina anak lalaki anu keur leumpang saurang diri, ternyata anu ditempo
Rita nyaeta Tio. Maranehanana opatan langsung nyamperkeun Tio.
Imron
|
:
|
“Tio,
tunggukeun kuring...!”
|
Tio
|
:
|
“Imron?
Rerencanagan maraneh keur naon di dieu?”
|
Rita
|
:
|
“Kuring
sarua yang lainnya keur neangan maneh!”
|
Mira
|
:
|
“Enya
maneh ieu kamana wae? Euweuh beja.”
|
Ima
|
:
|
“Imron,
maneh langsung wae ngomong ka Tio!”
|
Imron
|
:
|
“Tio,
kuring daek menta hampura luhur kabeh gawena anu geus kuring perbuat ka
maneh.”
|
Tio
|
:
|
“Imron
henteu perlu disesali samemeh maneh menta hampura, kuring geus maafkeun maneh.”
|
Imron
|
:
|
“Hatur
nuhun Tio maneh maafkeun kuring.”
|
Ima
|
:
|
“Tah
kitu atuh pan ngeunah ditempona.”
|
Rita
|
:
|
“Kuring
gumbira maraneh duaan geus ngabaturan deui.”
|
Mira
|
:
|
“Mimitan
ayeuna urang kabeh balik bersahabatan pan?”
|
Imron
& Tio
|
:
|
“Enya
pasti atuh.”
|
Kiwari Imron ngarasa bungah alatan
Tio geus ngahampura nu jadi sobatna deui, eta oge dibantuan ku Rita, Mira jeung
Ima. Kiwari maranehanana limaan ngajalin sosobatan anu sautuhna.